Powiedz, kiedy ostatni raz pisałaś list? Ale nie e-mail, tylko taki prawdziwy list – w kopercie, napisany ręcznie i dostarczony pocztą? Epistolografia, czyli sztuka pisania listów, powoli odchodzi w zapomnienie. Czy więc wiesz, jak napisać prawdziwy list prywatny, a jak oficjalny? Na wszelki wypadek przypomnimy ci zasady.
List to jedna z form pisemnej wypowiedzi, która – w zależności od adresata/adresatów – ma swoją strukturę. List może być prywatny, może służbowy, może urzędowy, ale zawsze musi być przemyślany! Gdy już wyląduje w skrzynce pocztowej, nic nie da się zrobić – dotrze do adresata w takiej formie, w jakiej został nadany. Wtedy nie zostaje nic, jak czekać (być może na równie pisemną ) odpowiedź…
Jeśli więc nie pamiętasz, jak się pisze list, a może nie miałaś okazji nigdy listu pisać, mamy dla Ciebie garść wskazówek, o jakich warto pamiętać. W sieci znajdziesz również mnóstwo gotowych wzorów i przykładowych listów, które możesz przepisać ręcznie lub uzupełnić na komputerze i wydrukować.
Jak napisać list prywatny – struktura
Jak nazwa wskazuje, piszesz go do osoby, z którą utrzymujesz relacje na stopie prywatnej. Wobec tego możesz sobie pozwolić na więcej. Co mamy na myśli? Bezpośrednie zwroty do adresata, potoczny język, zdrobnienia, skreślenia, jeśli się pomyliłaś czy dopiski na marginesach. Oczywiście może niekoniecznie jest to wskazane, bo miło, jak list jest także schludny, ale jeśli gdzieś ma się znaleźć miejsce na takie elementy, to właśnie w liście prywatnym. A powinien on w swojej kompozycji uwzględniać:
- miejscowość i datę – oczywiście nadania listu przez ciebie
- nagłówek – np. „Kochana Siostrzyczko”
- wstęp – czyli jakby nagłówek, w którym zjawisz powód napisania listu
- treść właściwą listu – to już twoja – i adresata – tajemnica
- zakończenie – niczym podsumowanie szkolnego wypracowania
- zwrot grzecznościowy – np. „Buziaki”
- odręczny podpis – to wyraz szacunku i kultury osobistej! Zawsze!
Jak napisać list oficjalny – struktura
Piszesz go do urzędu, dziekanatu, sądu etc., zatem twój język powinien być odpowiednio grzeczny i oficjalny. Żadnych zdrobnień, aluzji, dygresji, lania wody – tylko fakty i czasami specyficzne słownictwo. No i wysoka kultura osobista! W końcu z reguły coś chcesz załatwić, prawda? Dlatego list oficjalny w swojej kompozycji powinien uwzględniać:
- miejscowość i datę – podobnie, jak w liście prywatnym
- dane nadawcy – twoje pełne dane, czyli imię, nazwisko, adres, czasem także pesel
- dane adresata – pełne dane tego, do kogo kierujesz korespondencję
- nagłówek – np. „Szanowni Państwo”
- wstęp – zjawienie powodu tej korespondencji
- treść właściwą listu – przedstawienie problemu, swoich argumentów etc.
- zakończenie – podsumowanie oraz wnioski, ewentualnie opis roszczeń etc.
- zwrot grzecznościowy – np. „Z poważaniem”
- odręczny podpis – to wyraz szacunku i kultury osobistej! Zawsze!
Zasady pisania listu – o tym pamiętaj!
- List pisz na papierze w formacie A4.
- Po prawej stronie na górze strony (na wysokości pierwszego wiersza) umieść datę i miejsce nadania listu.
- Swoje dane, czyli dane nadawcy, umieść z lewej strony na początku listu (imię, nazwisko, adres, czasami pesel). Zacznij od drugiego/trzeciego wiersza.
- Adres odbiorcy ma swoje miejsce po prawej stronie, na wysokości jakby lekko poniżej twoich danych. Czyli: jeśli dane nadawcy kończą się powiedzmy w 7. wierszu, niech dane odbiorcy zaczną się w 6. lub 7. tyle że wyrównane do prawej strony arkusza.
- Poniżej tego wszystkiego, zaczynając od prawej strony, umieść nagłówek, np. „Kochana Mamo” i postaw po nim przecinek lub wykrzyknik. Jeśli postawisz wykrzyknik, kolejne słowo (pierwsze słowo treści listu) napisz wielką literą, a jak postawiłaś przecinek – małą. Jeśli piszesz na komputerze, pisz czcionką 10-12 punktów.
- Treść listu podziel na akapity, by adresat nie pogubił wątków. Staraj się pisać tak, żaby zachować zależność przyczynowo-skutkową.
- Zakończ list formułą pożegnalną dostosowaną do odbiorcy – koleżankę możesz pożegnać buziakami, ale pismo do urzędu „wyrazami szacunku” czy „z poważaniem”.
Na koniec możesz dopisać postscriptum, czyli PS – myśl, o której zapomniałaś lub jakąś dodatkową informację ważną dla sprawy.
